Geçtiğimiz yıllar bounca işçi sınıfının taşeronlaştırma saldırılarına, işten atmalara, iş cinayetlerine, sendikasızlaştırma saldırılarına, esnek çalışmaya karşı irili ufaklı, tekil, parçalı ancak süreklilik arz eden grev ve direnişleri, sınıfın belli bir dinamizm ve sokak yoluna yönelik arayış içerisinde olduğunu gösteriyordu. Yine Ortadoğu ve Kuzey Afrika ülkelerinde gerçekleşen halk isyanlarının etkileri de işçi sınıfı ve emekçilerin mücadele deneyimi haznesinde biriken unsurlardı.

01 Mayıs 2011 /Enternasyonal Bülten / Sayı: 104

İşçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs'ta Türkiye ve Kuzey Kürdistan'da da yüzbinlerce işçi ve emekçi kapitalist sisteme, burjuvazinin işçi ve emekçilere yönelik yıkım politikalarına, emperyalist saldırganlığa, ulusal, cinsel, mezhepsel baskılara karşı alanlara çıktı. Özellikle tarihsel öneme sahip 1 Mayıs meydanı olan Taksim, görkemli bir işçi buluşmasına tanıklık etti.
Geçtiğimiz yıllar bounca işçi sınıfının taşeronlaştırma saldırılarına, işten atmalara, iş cinayetlerine, sendikasızlaştırma saldırılarına, esnek çalışmaya karşı irili ufaklı, tekil, parçalı ancak süreklilik arz eden grev ve direnişleri, sınıfın belli bir dinamizm ve sokak yoluna yönelik arayış içerisinde olduğunu gösteriyordu. Yine Ortadoğu ve Kuzey Afrika ülkelerinde gerçekleşen halk isyanlarının etkileri de işçi sınıfı ve emekçilerin mücadele deneyimi haznesinde biriken unsurlardı. Kürt sorunu karşısında Türk burjuva devletinin Batı'da işçi ve emekçiler arasında alabildiğine kışkırttığı Türk şovenizminin derin etkilerine rağmen işçiler nesnel sınıf talepleri temelinde sokaklara çıkarak 1 Mayıs'ı kitlesel biçimde sahiplendiler.
Türkiye ve Kuzey Kürdistan'daki 1 Mayıs kutlamalarnın en kitlesel ve görkemlisi kuşkusuz İstanbul'da Taksim meydanında gerçekleştirilen kutlamalar oldu. 1 Mayıs 1977'de onlarca işçinin yaşamını yitirdiği kanlı bir devlet provokasyonuna sahne oldukta sonra yasaklanan, 30 yıl yasaklı kaldıktan sonra 2007 yılında başlayıp 3 yıl süren ısrarlı bir sokak direnişi sonucu geçtiğimiz yıl kazanılan ve 1 Mayıs kutlamalarına açılan Taksim Meydanı'nda bu yıl yüzbinlerce işçi ve emekçi buluştu.
DİSK, Türk-İş, KESK, Hak-İş gibi büyük sendikal konfederasyonların, ESP, HÖC, DHF dahil çok sayıda devrimci örgütlenmenin, Kürt özgürlük mücadelesinin legal siyasi partisi BDP'nin, Halkevleri, EMEP, ÖDP gibi ilerici reformist partilerin, SGDF, LÖB, Dev-Lis gibi gençlik örgütlerinin, futbol takımı taraftar gruplarının ve sayısız demokratik kitle örgütünün bayrakları altında toplanan yüzbinlerce işçi ve emekçi, faşist baskılara, sömürgeci inkar ve imhaya, kapitalist sömürüye, emperyalist saldırganlığa dur dedi. Direnişlerini sürdüren PTT ve Onteks işçileri ile evlerinden atılmak istenen Arızlı depremzedeler, direnişlerinin dinamizmini Taksim'e taşıdı. Partimiz MLKP militanları da Taksim Meydanı'nda illegal pankart açarak işçi ve emekçilere çağrı yaptı.
Ankara'da Sıhhiye Meydanı'nda düzenlenen son 5 yılın en kitlesel 1 Mayıs gösterilerinde onbinlerce işçi ve emekçi buluştu.
İzmir'de Gündoğdu meydanında 50 bin işçi ve emekçi "güvenceli gelecek ve güvenceli çalışma" şiarıyla toplandı. Gösteride çeşitli işkollarında direnişte olan işçiler sendika yönetimlerinin direnişlere sahip çıkmamasını protesto etti.
Kuzey Kürdistan'da da çok sayıda kent ve ilçede düzenlenen eylemlerde binlerce Kürt işçi ve emekçi Kürt ulusunun eşitlik ve özgürlük taleplerini dile getirdi.
Amed'de Dağkapı meydanında yapılan gösteriye Emek, Özgürlük ve Demokrasi Bloğu Bağımsız Milletvekilleri Adayları Gülten Kışanak, Leyla Zana ve Nursel Aydoğan da katıldı.
Mardin, Dersim, Adıyaman, İdil, Elazığ gibi Kürt kentlerinde de 1 Mayıs gösterileri düzenlendi. Türkiye ve Kuzey Kürdistan'da toplam 100 merkezde 1 Mayıs kutlamaları yapıldı. Adana, Antalya, Manisa, Bursa, Çanakkale, Sivas, Malatya, Hatay, Mersin ve çok sayıda kentte yapılan gösterilerde önceki yıllara oranla kitle katılımında artış gözlendi.
Bu yılki 1 Mayıs kutlamaları, Ortadoğu ve Kuzey Afrika halk isyanlarının bölgemizde estirdiği isyan rüzgarlarını da arkalayarak sömürgeci faşist Türk burjuva devletine karşı siyasal özgürlükler talebi, kapitalist sömürüye isyan ve Kürt ulusal demokratik hakları temelinde kitlesel bir işçi-emekçi-halk direnişinin ne derece olanaklı olduğunu da gösterdi.