Varılması istenen noktaya kadar aşılması gereken yerlerden her biri, ya da aşılması gereken her aşama, her bir merhaledir eşik. Tek bir biçimi yoktur. Bazen bir düşman saldırısını boşa çıkartacak pratik bir adımdır, bazen de biriken ve çözüm bekleyen sorun veya sorunlar bütünüdür. Bazen kurucu bir çalışmanın zorluklarıdır, bazen de yapmak istediğiniz bir çalışmanın ilk ve en zor adımının atılmasıdır. Devrimci çalışmanın ve mücadelenin her gelişim aşamasında aşılması zorunlu engel veya engeller yığınıdır. Gelişmek isteyen ve gelişen her devrimcinin ve her partinin sıçrayacağı yeni düzeylerden, edineceği yeni niteliklerden her biridir eşik.
Partimiz, kurulduğu günden bugüne, birçok eşik atlayarak devrim yürüyüşünü sürdürüyor.
Komünist öncü günümüze kadar yürütmüş olduğu devrim mücadelesinde savaşımın değişik araç ve biçimlerini kullanmaktan hiç vazgeçmedi. Her döneme uygun araç ve biçimleri oluşturup devrimin hizmetine sunmaktan geri durmadı. Silahlı mücadele parti çalışmalarımızın başlıca bir alanı oldu ve 22 yıllık tarih boyunca süregeldi. Partimiz silahlı mücadelenin değişik ve zengin biçimlerini yeri geldikçe örgütlemekte tutucu davranmadı. Kır gerilla çalışması da işte bu kafa açıklığının bir ürünü olarak ortaya çıktı. Dersim dağlarında bir yılı aşkın süredir yürütülen gerilla faaliyeti, kısa bir süre önce MLKP FESK Kürdistan Kır Birliği olarak varlığını ilan etti.
FESK Kürdistan Kır Birliği 22 Ağustos 2016'da ölümsüzlüğe kanatlanan ilk savaşçılarından aldığı güçle savaşımına devam ediyor. Parti tarihimizde FESK Kürdistan Kır Birliğimizin ilk şehitleri olma onuruna erişen Devrim ve Baran yoldaşlar bu 'eşik'i atlamanın adı oldular. Partimizin bu cephedeki varlığının bir gereği olarak faşist AKP ve sarayın katillerinden hesap sormak amacıyla eyleme geçerken düşmanla girdikleri çatışmada şehit düştüler. Tıpkı Berçem ve Ekin yoldaşlar gibi. Ve onların ölümsüzlük yolunu izleyen Arjin yoldaş aynı onuru paylaştı onlarla.
Bu çalışmayı duyan ve partiyi tanıyan tüm dostlarımızın ve düşmanlarımızın "ne yapacaklar" sorusuna en net cevabı verdiler yoldaşlar. Komutanları Sarya'nın dediği gibi, "gerekirse ölürüz" dediler ve dediklerini yaptılar. Hem de sessiz ve gösterişsiz. Biliyorlardı, yapılması gerekli tek şey tereddütsüz kavgaya atılmaktı, sıralarını savmadılar. Bir kez inanmışlardı devrimin savaşarak geleceğine, faşizmin böyle yıkılacağına, özgürlüğün böyle koparılıp alınacağına. Onun için, şairin dediği gibi, "bir mermi de benden aslanım, bir mermi de benden" diyerek yürüdüler düşmanın üstene üstüne. İnanıyorlardı, ellerinde taşıdıkları bayrak şehit düşseler de yere düşmeyecek ve yeni gelen genç kadın ve erkek savaşçılar bu bayrağı büyük bir onurla taşıyacaklar. Biliyorlardı, şehit düşerlerse eğer, yeni Devrim'ler, yeni Baran'lar ve yeni Arjin'ler yüzlerini bu cepheye dönecek, savaşım onların belirlediği çıtada ve gösterdiği yolda yürüyecek. Onun için tereddüt etmediler bir adım öne çıkmakta, ölümsüzlüğe yürümekte.