Mart - Nisan 2013 / Partinin Sesi / Sayı: 74

Partimizin devrimci iddialarına uygun bir siyasi ve örgütsel pratiği varedebilmek, bunun sürekliliğini sağlayacak gücü, yeteneği kazanmak kararlılığı nettir.
Bu kararlılığın bugün önümüze koyduğu temel görevlerinden biri, profesyonel devrimci birikimimizi yenilemek, büyütmek ve akışı kesintisizleştirecek zihniyeti, pratiği tüm temel yönetici örgütlere egemen kılmaktır.
Bilindiği gibi MLKP, kuruluşundan başlayarak leninist "iki bölümlü parti" (kuşkusuz, fiziksel ya da hukuksal değil, işlevsel iki bölümlülük) anlayışını benimsedi. Profesyonel devrimciliğin gereklerine uygun bir düzeye yükseltilmesi ve üyelik politikasında dar kapıcılığın aşılarak, tüzüğe bağlılığın pratikleştirilmesi hedefini gündemleştirdi. Bu konuda hem öncellerinin, hem de devrimci hareketin deneylerini, özümseyip aşmak için, eleştirel devrimci analizlere tabi tuttu.
Ulaşılan sonuçlar, Birlik Kongresi belgelerinde şöyle formüle edildi:
"Parti üyelerinin bir bölümü profesyonel olmalıdır. Bir bölümü ise böyle bir kimlik taşımaz. Bu, leninist iki bölümlü parti modelinin ifadesidir. Söz konusu anlayış somut bir gerçeklik haline getirildiği ölçüde, hem üye, aday üye kabulündeki dar kapıcılık aşılacak, hem de partinin geleceğini ve sürekliliğini güvenceye alacak bir çekirdek elde edilecektir. Profesyonel devrimcilik kavramının dejenere edilmemesi, yeterli birikim, deney ve eğitime sahip olmayan üyelerin profesyonellik adı altında verimsizliğe mahkum edilmemesi ancak bu sayede olanaklı olacaktır."
Profesyonel devrimcilerin "bir başka dünyaları, bir başka dünyaya ait sorunları yoktur. Özel yaşamları, özel çıkar ve iradeleri bütünüyle devrimin çıkar ve iradesine tabidir."
"Marksist leninist bir partinin tüm temel yönetici örgütleri profesyonel özelliği taşıyan yöneticilerden oluşur."
"Güçlü bir profesyonel devrimci çekirdeğe sahip olmayan bir partinin devrime önderlik edebilmesi olanaksızdır." (BK belgeleri, "Partinin Örgütsel Yapısı" başlıklı bölüm)
Bu görüş açısı temelinde, partimiz, devrimci hareketin ve onun bir parçası olarak öncellerinin örgütsel kendiliğindencilikle belirlenen zihniyet ve pratiğinden kopuşmaya, örgütsel inşa çalışmasının iradi ve verimli tarzda yürütülmesi hattında mevzilenmeye yöneldi. Yeni üyeler kazanmayı, yığınların canlı havasının bu yoldan da örgüt ortamına ve yapısına taşınmasını, devrimci bir partinin iç ortamı ve örgüt yapılanışının canlılık ve dinamizmini korumanın belirleyici bir etkeni olarak kavradı. Parti çalışmalarının güvenceye alınmasının ancak profesyonel devrimci omurgayla sağlanabileceğini ortaya koydu. Yeni üyeler kazanılmasını, en iyilerinin profesyonel devrimciler olarak yetiştirilmesini, işçi sınıfı ve ezilenleri birleştirip harekete geçirecek, politik iktidar savaşımına seferber edecek örgütler kurulmasını, komünist öncünün örgütsel ve siyasal gelişiminin nesnel biçimde denetlenebilir bir ölçütü olarak kavradı.
O nedenledir ki, Partinin Sesi'nin Kasım 1994 tarihli ilk sayısındaki başyazının profesyonel devrimcilik sorununa, ikinci sayısındaki baş yazının ise üyelik ve üye kazanılması görevine ayrılması bir tesadüf değildi. Her iki yazıda, konuların yukarıdaki perspektifler temelinde berraklıkla ele alındığını görüyoruz.
Partimizin sonraki yaşamında bu mesele ekseninde değişik adımlar atılmıştır. Örneğin 3. Kongremizi izleyen yıllarda, Parti il komitelerinin ve KGÖ'nün, dönemsel örgütsel gelişim statejilerinin bir parçası olarak "profesyonel devrimcilik için adaylar" belirlemeleri, onların yetiştirilmeleri yolunda planlı, iradi çabalar sergilemeleri, belirli periyodlarla bu konuda ortaya çıkan sonuçları Merkez Komitesi'ne rapor etmeleri bunların ifadelerinden biriydi. Keza, yeraltı koşullarında ideolojik, politik, örgütsel ve teknik eğitimlerin verildiği Erdal Balcı Parti Akademisi ve "bağlı" ünitelerle bu görevle ilgili iradeye yeni bir düzey kazandırıldığını biliyoruz. Yine aynı yıllarda, aday üyelerin ve profesyonel devrimcilik adaylarının geçirilecekleri eğitimler hakkında tüm parti örgütlerinin ve gençlik örgütümüzün uyacağı bir çerçeve oluşturulması, bu standartların partinin tüm üye ve aday üyelerinin bilgisine sunulması da, iradiliğin biçimlerinden bir diğeri oldu.
Geride kalan birkaç yıllık dönemdeki kimi özel çabaların yarattığı önemli katkılara ve olanaklara karşın, gerek üye kazanma, gerekse de kadrolaşma ve profesyonel devrimciler yetiştirme görevinde başarı çıtamızın belirgin biçimde düştüğünü, örgütsel kendiliğindenciliğin yükselişe geçtiğini görüyoruz. Daha büyük bir mücadele yürütmenin hedeflendiği bir süreçte içine düşülen bu durum, doğaldır ki örgütsel ve siyasal açıdan daha şiddetli bir basınç yaratmıştır.
Bugün, profesyonel devrimciliği yükseltmek için tüm partinin seferber olması göreviyle karşı karşıyayız. Bu çerçevede,
1) Görev başındaki profesyonel devrimcilerin kendilerini yenilemeleri, donanımlarını güçlendirmeleri ve daha kapsamlı, daha ağır sorumlulukların üstesinden gelmek için verili sınırlarını aşmaları ve devrimci çalışmaları özgürce yürütmelerini yavaşlatan, sınırlayan ne varsa tümüyle açık bir hesaplaşmaya girmeleri,
2) Tüm temel yönetici parti örgütlerinin, örgütsel gelişim staretejilerinin en önemli hedeflerinden biri olarak profesyonel devrimci adaylar belirlemeleri, onların yetiştirilmesi için, eğitim ve görevlendirme planları hazırlayıp, uygulamaları,
3) Parti üye ve aday üyelerinin, çalışma alanlarından profesyonel devrimci adayı olarak yetiştirilmesini uygun gördükleri yoldaşları, içinde yer aldıkları örgütlere önermeleri başta gelen görevlerindendir.
Bilindiğini varsaysak bile, profesyonel devrimcilik işleviyle görev üstlenecek parti üyelerinin taşımaları gereken özellikler bütününü yeniden hatırlatalım.
1) Asgari teorik bilgi
Profesyonel devrimci, partinin teorik sağlamlığının ve parti ilkelerinin sürekliliğinin güvenceye alınmasının bir gereği olarak, ekonomi politik, felsefe ve sınıf mücadelesi alanlarında asgari bütünlüklü marksist teorik formasyona sahip olmalı, bunu dünya komünist hareketinin ve dünya işçi sınıfının mücadele tarihinin bilgileriyle tamamlamalıdır.
Bu konularda kulaktan dolma, bölük pörçük, eklektik bilgilerle profesyonel devrimciliğin varedilemeyeceği, onun gerektirdiği işlevin üretilemeyeceği unutulmamalıdır. Öğrenmek ve kendini yetiştirmek için gerekli emek, çaba ve ciddiyetin sergilenmesi profesyonel devrimcilik iddiasındaki her yoldaşın temel görevlerinden biridir.
2) Siyasi deneyim
Politik duyarlılığı zayıf, parti çizgisini anlama ve uygulama iradesinden, yeteneğinden yoksun, kendisi politik olarak yönetilmeye muhtaç bir devrimci, kaçınılmaz biçimde, profesyonel devrimciliğin gerektirdiği işlevi yerine getirmede yetersiz kalacak veya düpedüz başarısızlığa uğrayacaktır.
Politik deneyim, ilk olarak dolaysız siyasal pratiğin, ikincisi dünya komünist ve işçi hareketinin tecrübelerinin ürünüdür.
Komünist öncünün profesyonel devrimci kadrosu, partinin programına, politik önderlik anlayışı ve politik mücadele tarzına, onu somut gelişmelere uygulayacak düzeyde hakim olmalı, "tek başına" kaldığında siyasi bakımdan yolunu bulabilmelidir.
3) Örgütsel pratik (örgütleme alışkanlığı)
Julis Fuçik, "Darağacından Notlar"da, "iki komünist bir araya gelince hemen bir örgüt kurar ve faaliyete girişirler" diyordu.
Profesyonel devrimcinin örgütlenme pratiğinin Fuçik'in işaret ettiği düzeye erişmek zorunda olduğu her türlü kuşkunun ötesindedir. Fakat daha da önemlisi, onun örgütleme alışkanlığıdır. Profesyonel devrimci, parti örgütlerinin kuruluşu ve geliştirilmesi görevinin baş sorumlusudur. Bu onun doğal bir pratiğine dönüşmelidir.
4) Siyasi polise karşı mücadelede belirli bir düzey kazanmak ve bunu sürekli geliştirmek
Faşist sömürgeci diktatörlüğün komünist, devrimci ve yurtsever güçlere karşı oluşturduğu iç savaş makinasının özel (uzmanlaştırılmış) bir parçası olan siyasi polisle mücadelenin amatörce yürütülemeyeceği fazlasıyla açıktır. Her profesyonel devrimci bu konuda ustalaşmak zorundadır.
Çalışma tarzının ve devrimci örgütleri çökertmek için kullandığı yöntemlerin tanınması yoluyla, siyasi polisi etkisizleştirecek yöntem ve tekniklerin geliştirilmesi profesyonel devrimciliğin temel gereklerinden birisidir.
5) Bütün zamanını devrimci çalışmaya adamak
Bu,
a) Nerede ve hangi koşulda olursa olsun, tüm zamanını devrimci çalışmanın sorun ve ihtiyaçlarına göre düzenlemek, karşılaştığı bütün durumlardan partiyi geliştirecek ve devrimci mücadeleyi ilerletecek görevler çıkarmak, bunun gerektirdiği donanım, yetenek ve iradeyi geliştirmekte,
b) Bireysel yaşam kapsamındaki tüm meselelerin devrimci çalışmanın ihtiyaçlarına tabi kılınmasında,
c) Gerilla tarzı yaşam sürdürülmesinde, bir diğer ifadeyle, hiç bir prangayla, konforla (statüko, alışkanlık, kişisel ilişkiler ağı vb) bağlanmama, devrim nerede gerektiriyorsa orada olma, nasıl gerektiriyorsa öyle yaşama ilkesine göre hareket etmekte somutlanır.
6) Feda ruhu
Devrimi zafere ulaştırmak, sosyalizmi inşa etmek ve dünya devrimi için savaşmak amacına, programına sahip partimizde, feda ruhuyla dopdolu olmak en yüksek sorumluluklar üstlenenler başta olmak üzere, tüm profesyonel devrimcilerin vazgeçilmez niteliklerinden biri olarak kavranmalıdır. Bu, yaşamını, kişisel durumunu devrimci mücadelenin önüne koymama pratiğinde ifade bulur.
Tüm bunlar, parti aday üyeliği döneminden başlayarak, her komünistin şekillendirilişinde, (devrimci görevlere göre uzmanlaştırma görüş açısıyla birlikte) dikkate alınmalı, profesyonel devrimci adayı olarak değerlendirilen yoldaşlar için, sıkı ve sistemli bir kolektif ve bireysel çabanın, eğitimin, hazırlığın konusu haline getirilmelidir. Halihazırda profesyonel devrimci olarak çalışan yoldaşlar ise, işlevleri üzerine yeniden düşünmek, onu tüm yönleriyle kavramak, sözü edilen niteliklerini geliştirmek, yeni düzeylere ulaştırmak için verimli bir emek sergilemek ve eğitim gerçekleştirmek göreviyle karşı karşıyadırlar.
Her profesyonel devrimci, kafa emekçiliğini ve pratik emekçiliği birleştiren bir emekçilik tarzına sahip olmalıdır. Bunlardan birisinin ihmali, tek ayak üstünde yürümek gibi amaca aykırı bir sonuca yol açacaktır. Parti literatümüzde, kafa emekçiliğinden yoksun tarza "dar pratikçilik" denildiği herkesin malumu. Pratik emekçilikten yoksunluğun ise, "bürokratik talimatçılık" hastalığına yol açtığını ve bu tipten kafa emekçiliğinin devrimci çalışmanın dolaysız sorunlarıyla bağ kurma yeteneğini gösteremediğini de parti tarihinin bir dersi olarak bilinç ve deneyim hanemize ekleyelim.
Bugünkü gerçekliğimiz koşullarında, iki konu profesyonel devrimcilik sınavının dikkat merkezinde tutulmalıdır. 1) Bütün zamanını devrimci çalışmaya adamak. 2) Feda ruhuyla dopdolu olmak. Başka bir ifadeyle, bu iki niteliğin kazanılması ve pekiştirilmesi hedefi, profesyonel devrimcilik adaylarının yetiştirilmesinde, bugün, ön sıraya yerleştirilmelidir. Nöbet yerlerindeki profesyonel devrimciler ise, bu iki nitelik açısından verili durumlarının eleştirel devrimci analizini yapmalı, bu sorun organ değerlendirme toplantılarının da gündemi olmalıdır. Kuşkusuz ki, bir dönemdir tipik zayıflıkların odaklandığı bu iki öncelikli sorun, bir profesyonel devrimcinin sahip olması gereken özellikler bütününü kazanma hedefini gölgelememeli, tersine berraklaştırmalıdır.
Tüm yönetici parti örgütleri, profesyonel devrimcilik için adaylar saptanması, onların eğitimi, bu temelde sorumluluk üstlendiklerinde "çıraklık" ve "kalfalık" süreçlerini nisbeten hızlı biçimde tamamlamaları pratiğini sergileme, bu konuda örgütsel kendiliğindencilikle cepheden savaşa tutuşma göreviyle karşıyadırlar.
Geride kalan bir kaç yıllık dönemde profesyonel devrimciliğin analam ve değer kaybına uğraması aynı zamanda onun adanmış devrimcilik mayasında bir aşınma ve zaafiyete de yol açarak ciddi bir nitelik sorunu yarattmıştır. Devrimci adanmışlık ideoloji mayası zaafa uğrarsa profesyonel devrimcilik öz kaybına uğrar, içeriği boşalır, kabuğa dönüşmeye başlar.
Profesyonel devrimcilerin, adanmış devrimciliğe örnek oluşturma görev ve sorumlulukları vardır. Ancak parti saflarında görev ve sormlulukları, partiyle ilişkilerinin statüsü ne olursa olsun, sempatizan yoldaşlardan yönetici yoldaşlara kadar partimize gönül veren tüm devrimcileri, adanmış devrimcilik görüş açısıyla, duygu ve düşüncesiyle, ruhuyla eğitmek, donatmak, adanmış devrimcilik tarzını yükseltmek görevi özel önem taşımaktadır.
Devrimci adanmışlık, burjuvazi ve faşist diktatörlükle mücadelenin bütün anlarında, günlük devrimci eylemin, "küçük" ya da "büyük" devrimci görevlerin bütün biçim ve görünümlerinde, keza devrimcinin yaşam tarzında zuhur edecek devrimci özveri, devrimci ciddiyet, devrimci özen ve devrimci sorumluluğun şekillendirdiği bir devrimci duruş, devrimci bir kendini ortaya koyuş biçimidir. Böyle olduğu içindir ki, profesyonel devrimcilerin yaşamlarında ve çalışmalarında adanmış devrimcilikle bağdaşmayan sıradan, ortalama ya da vasat her ne varsa, sosyalist ve devrimci eleştirinin, ideolojik mücadelenin top mermileriyle berhava edilmesi mukadderdir.